کد مطلب:3232 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:319
پیش بینی فروپاشی قطب مارکسیستی جهان در پیام امام خمینی به گورباچف
پیش بینی فروپاشی قطب ماركسیستی جهان در پیام امام خمینی به گورباچف
گورباچف آخرین صدر هیأت رئیسه اتحاد جماهیر شوروی دست به اصلاحات و تغییراتی در قطب كمونیستی جهان زده بود. هنوز تحلیلگران سیاسی و رهبران جهان غرب به این تحولات به دیده تردید و بدبینی می نگریستند و هیچ یك باور نداشتند كه این تحولات، نظام الحادی هفتاد ساله كمونیسم را در شوروی از بیخ و بن برخواهد كند. حد اكثر چیزی كه در آن شرایط پیش بینی می شد آن بود كه رهبران كرملین در نهایت برخی از پیوندهای مستقیم بین كشورهای عضو بلوك شرق با اتحاد شوروی را برای كاهش مشكلات اقتصادی داخلی نادیده بگیرند و نظام تازه ای از اردوگاه كمونیسم با رهبریت محدودتر شوروی و مسئولیت پذیری بیشتر اقمار این كشور پدید آورند. ولی امام خمینی با بصیرتی غیر قابل درك برای محاسبه گران مادی، در همان ایام در تاریخ 11/ 10/ 1367 طی نامه ای خطاب به گورباچف چنین پیش بینی كرد:
از این پس كمونیسم را باید در موزه های تاریخ سیاسی جهان جستجو كرد. (107)
امام خمینی در همین نامه ژرف ترین تحلیلها را از تحولات جاری شوروی ارائه كرد و از آن به "صدای شكستن
حدیث بیداری، ص: 157
استخوانهای كمونیسم" تعبیر كرد. و شگفت آنكه در همین پیام پیش بینی دیگری توأم با هشدارهای مستند وجود دارد كه نشانگر تسلط امام خمینی بر ارزیابی شرایط سیاسی آن روز جهان است. حضرت امام به وضوح نسبت به در غلتیدن روسها به سمت باغ- به ظاهر- سبز سرمایه داری غرب و فریب خوردن از امریكا هشدار داده است. امام خمینی با پیش كشیدن مسائل عمیق فلسفی و عرفانی و با اشاره به ناكامی كمونیستها در سیاستهای مذهب ستیز آنان، از گورباچف خواست كه به جای امید بستن به ماده پرستی غرب، به خدا و مذهب روی آورد. امام تصریح كرده بود:
مشكل اصلی كشور شما مسئله مالكیت و اقتصاد و آزادی نیست. مشكل شما عدم اعتقاد واقعی به خداست. همان مشكلی كه غرب را هم به ابتذال و بن بست كشیده و یا خواهد كشید. (108)
متأسفانه رهبران روسیه این هشدارها و نصایح امام را جدی نگرفتند و شركتهای امریكایی و اروپایی، روسیه كنونی را بازیچه مطامع اقتصادی خویش قرار داده و نوعی دیگر از استثمار در حال شكل گیری است كه دورنمای آینده آن جز تیره گی و بن بست نخواهد بود مگر آنكه مردم این كشور به خود آیند.
جالب آنكه وقتی شوارد نادزه وزیر خارجه وقت شوروی برای ارائه پاسخ گورباچف به دیدار امام خمینی آمد با شگفتی دید كسی كه با آن صلابت و صراحت به دومین قدرت هسته ای جهان هشدار و پیام داده است، در خانه ای كوچك و گلین در جماران و در اتاقی دوازده متری با
حدیث بیداری، ص: 158
وسایلی در نهایت سادگی و بدون آنكه حتی اندك اثری از تشریفات معمول دیده شود، با طمأنینه و به استواری كوه نشسته است و در كنارش قرآن، جانماز و تسبیح، و تعدادی روزنامه و یك رادیوی معمولی قرار دارد. شگفتی شوارد نادزه زمانی بیشتر شد كه متوجه گردید برای نشستن همراه بلندپایه روسی اش صندلی چوبی دومی نیست و باید برای یك بار هم كه شده بر زمین بنشیند! شاید وقتی كه پیرمرد مؤمنی كه در خدمت امام بود، تنها وسیله پذیرایی این دیدار مهم، یعنی استكان چای را با دو حبه قند به دست وزیر خارجه قطب شرق جهان داد او تصور كرده باشد كه آنچه می بیند عمدی و استثنایی است؛ اما واقعیت خلاف این بود. امام در تمام ادوار حیاتش چه در زمان تنهایی و غربت و تبعید و چه در دوران زعامت دینی و رهبری سیاسی تا لحظه رحلت، از زندگی ساده و بی آلایش خویش دست نكشید و هیچ گاه خود را در برابر مقامات اعتباری دنیا هر چند بس مهم و بزرگ، مقید به تغییر رویّه نمی دید.
گورباچف آخرین صدر هیأت رئیسه اتحاد جماهیر شوروی دست به اصلاحات و تغییراتی در قطب كمونیستی جهان زده بود. هنوز تحلیلگران سیاسی و رهبران جهان غرب به این تحولات به دیده تردید و بدبینی می نگریستند و هیچ یك باور نداشتند كه این تحولات، نظام الحادی هفتاد ساله كمونیسم را در شوروی از بیخ و بن برخواهد كند. حد اكثر چیزی كه در آن شرایط پیش بینی می شد آن بود كه رهبران كرملین در نهایت برخی از پیوندهای مستقیم بین كشورهای عضو بلوك شرق با اتحاد شوروی را برای كاهش مشكلات اقتصادی داخلی نادیده بگیرند و نظام تازه ای از اردوگاه كمونیسم با رهبریت محدودتر شوروی و مسئولیت پذیری بیشتر اقمار این كشور پدید آورند. ولی امام خمینی با بصیرتی غیر قابل درك برای محاسبه گران مادی، در همان ایام در تاریخ 11/ 10/ 1367 طی نامه ای خطاب به گورباچف چنین پیش بینی كرد:
از این پس كمونیسم را باید در موزه های تاریخ سیاسی جهان جستجو كرد. (107)
امام خمینی در همین نامه ژرف ترین تحلیلها را از تحولات جاری شوروی ارائه كرد و از آن به "صدای شكستن
حدیث بیداری، ص: 157
استخوانهای كمونیسم" تعبیر كرد. و شگفت آنكه در همین پیام پیش بینی دیگری توأم با هشدارهای مستند وجود دارد كه نشانگر تسلط امام خمینی بر ارزیابی شرایط سیاسی آن روز جهان است. حضرت امام به وضوح نسبت به در غلتیدن روسها به سمت باغ- به ظاهر- سبز سرمایه داری غرب و فریب خوردن از امریكا هشدار داده است. امام خمینی با پیش كشیدن مسائل عمیق فلسفی و عرفانی و با اشاره به ناكامی كمونیستها در سیاستهای مذهب ستیز آنان، از گورباچف خواست كه به جای امید بستن به ماده پرستی غرب، به خدا و مذهب روی آورد. امام تصریح كرده بود:
مشكل اصلی كشور شما مسئله مالكیت و اقتصاد و آزادی نیست. مشكل شما عدم اعتقاد واقعی به خداست. همان مشكلی كه غرب را هم به ابتذال و بن بست كشیده و یا خواهد كشید. (108)
متأسفانه رهبران روسیه این هشدارها و نصایح امام را جدی نگرفتند و شركتهای امریكایی و اروپایی، روسیه كنونی را بازیچه مطامع اقتصادی خویش قرار داده و نوعی دیگر از استثمار در حال شكل گیری است كه دورنمای آینده آن جز تیره گی و بن بست نخواهد بود مگر آنكه مردم این كشور به خود آیند.
جالب آنكه وقتی شوارد نادزه وزیر خارجه وقت شوروی برای ارائه پاسخ گورباچف به دیدار امام خمینی آمد با شگفتی دید كسی كه با آن صلابت و صراحت به دومین قدرت هسته ای جهان هشدار و پیام داده است، در خانه ای كوچك و گلین در جماران و در اتاقی دوازده متری با
حدیث بیداری، ص: 158
وسایلی در نهایت سادگی و بدون آنكه حتی اندك اثری از تشریفات معمول دیده شود، با طمأنینه و به استواری كوه نشسته است و در كنارش قرآن، جانماز و تسبیح، و تعدادی روزنامه و یك رادیوی معمولی قرار دارد. شگفتی شوارد نادزه زمانی بیشتر شد كه متوجه گردید برای نشستن همراه بلندپایه روسی اش صندلی چوبی دومی نیست و باید برای یك بار هم كه شده بر زمین بنشیند! شاید وقتی كه پیرمرد مؤمنی كه در خدمت امام بود، تنها وسیله پذیرایی این دیدار مهم، یعنی استكان چای را با دو حبه قند به دست وزیر خارجه قطب شرق جهان داد او تصور كرده باشد كه آنچه می بیند عمدی و استثنایی است؛ اما واقعیت خلاف این بود. امام در تمام ادوار حیاتش چه در زمان تنهایی و غربت و تبعید و چه در دوران زعامت دینی و رهبری سیاسی تا لحظه رحلت، از زندگی ساده و بی آلایش خویش دست نكشید و هیچ گاه خود را در برابر مقامات اعتباری دنیا هر چند بس مهم و بزرگ، مقید به تغییر رویّه نمی دید.